එනු මැන පෙර ලෙස ආසයි නුබව විදින්න................................

සදේ තනිය තේරුම් ගත්තේ ලද නුබගෙන් 

අමාවකට සිත තැලෙයිද කොච්චර ලතොවින්

මල් පෙත්තක පහස අහිමි කරගත් වරදින්

සදා තැවෙයි මගේ සිත නුබ එනු මැන විසසින් 

කදුළු එන්නේ සිතට දුකක් එන්නටත් පෙර

ඇසට දැනෙනවා නුබ රුව නොපෙනෙන වෙනස 

සමාවෙලා දහස් වරක් මගේ පාපෙට

හිනා වෙන්න යලිත් ආදරේ කියා මට 

එදා නුබගේ ලොව රජ උණු කල සිහි වෙනවා 

සිතට දැනෙනවාම නෙවෙයි කදුළු සැලෙනවා 

මගේ ලොවේ දුක අද තනියමම විදිනවා 

නුබට මෙවන් දුක් නොම දෙනු කියල යදිනවා 

අත්‍ වැල් අල්ලන් මතකද පෙර සංසාරේ 

දුව පැන ඇවිදපු හැටි අපි සිතු සිතු වාරේ 

හද ගින්දර ඇවිලෙනවා පැතුමන් අතරේ

සද රාජිනි නුබම තමයි මතු මතු සසරේ

සසර සරණ තුරා ඉන්න පැතුමන් පැතුවා 

ඒ පැතුමන් දැන් ඉටුවේ දැයි දන්නෙතුවා

කදුළු එපා නුබහට ලං වෙන්න පතනවා 

මෙවැනි දුකක මැද මා නම් ලොව හැර යනවා