අත්තම්මා නොවේ ඔබනම් මගෙ අම්මා.........

ඉස් ඉස්සෙලම කියල බ්ලොග් එකට නෝට් එකක් දාන්න යනකොට මට ඉස්සෙල්ලම මතක් වෙන්නේ මගේ ආත්තම්මව දැනට මාව දාල ගිහිල්ල අවුරුද්දක් උනත් දැනුත් මගේ ලග ඉන්නවා වගේ දැනෙන ආදරය විතරක් නොදී මට ජීවිතේම දුන්නු මගේ දෙවැනි අම්ම 

වෙසක් සදට අත දුර  දා 

අප ඔබ තුරුලෙහි නැති දා 

අටවක දා අප හැරදා 

කොහි ගිහින්ද අත්තම්මා 

පන්සල් වත්ත පාලුයි ඔබ නැති හින්දා 

මුළු ගම කියනවා තාමත් ඔබෙ වරුණා

හැරදා ගොසින් වසරක් පිරුණත් පසුදා 

මට දැනෙනවා ඔබ දැන් හිටියද මන්දා

කදුලින් පිට කරල බැහැ දුක නිවන්නට 

සුසුමන් හෙලෙනවා හිත තුල ඇති දුකට 

මගෙ ලෝකයේ මා රජවනු බලන්නට 

ඔබ දුටු සිහින මා වත් දැක නැහැ අදට

ඔබගේ ලොකු පුතුගෙ ලොකු පුතු වෙලා මම 

ඉපදුනෙ දනිමි පෙර පින් කල නිසා මම 

මගෙ දුව වෙලා මතු දවසක ඔබ එන්න 

පතනව  පැතුම් මේ බවයේදී දැක ගන්න 

ඔබ කල දෙයක නය කවදා ගෙවන්නද 

එක මොහොතකදු ඔබ සතුටින් තබන්නද

මම පැරදුනා අත්තම්මේ සදහටම 

මම පතනවා අද ඉපදුනු දින වෙන්න 

කවියක් ලියල බෑ  ඔබෙ  ගුණ ගයන්නට

කවියක් ලියල බෑ  නැති දුක නිවන්නට 

සසරින් සසර මගෙ අත දුර තෙක් ඉන්න 

සසරින් සසර මම ඔබෙ කෙනෙකුන් වෙන්න